Larraín ชายวัย 40 กลางๆ ที่มีไหวพริบเฉียบแหลม ชอบต่อสู้และหลงใหล Pinochet มานานหลายทศวรรษ เมื่อตอนเป็นเด็ก เขาดูเขาทางทีวีและรู้สึกรังเกียจโดยสัญชาตญาณ เมื่อโตเป็นผู้ใหญ่ เขาได้สร้างภาพยนตร์เกี่ยวกับผลกระทบที่กัดกร่อนของเผด็จการที่มีต่อวัฒนธรรมชิลี (โทนี่ มาเนโร) การสูญเสียการปกครองโดยทหารของมนุษย์ (หลังชันสูตรพลิกศพ) และการลงประชามติในปี 1988 ที่ก่อให้เกิดความหายนะในที่สุด (ไม่ใช่) ไม่ว่าเขาจะชอบหรือไม่ก็ตาม Larraínและนายพลก็ประสานกันที่สะโพก โดยแต่ละคนถูกกำหนดโดยกันและกัน นั่นคือหนทางแห่งความหลงใหลในความมืดมน ยิ่งคุณพูดถึงเรื่องของคุณมากเท่าไร พวกเขาก็จะพูดถึงคุณมากขึ้นเท่านั้น

 

เขายอมรับว่าปิโนเชต์เป็นเชื้อเพลิงหลักในถังของเขา เขานึกภาพไม่ออกว่าเขาจะมีอาชีพแบบไหนถ้าไม่มีชายคนนั้น “แต่สิ่งที่พวกเขาพูดมันก็จริง สำหรับการเล่าเรื่องในรูปแบบใดก็ตาม คุณต้องมีวิกฤติ ไม่ว่าจะเป็นเชคสเปียร์หรือละครกรีก ไม่ว่าจะเป็นอะไรก็ตาม วิกฤติ. เป็นคำที่สวยงามมาก” เขายิ้ม

 

 

Jaime Vadell รับบทเป็น Augusto Pinochet ใน El Conde ภาพ: Pablo Larraín/Netflix

เวลาผ่านไปไม่ถึงหนึ่งชั่วโมงนับตั้งแต่ภาพยนตร์เรื่องนี้เปิดตัวในเทศกาลภาพยนตร์เวนิส และลาร์ราอินก็ถูกล่องเรือข้ามทะเลสาบเพื่อร่วมรับประทานอาหารค่ำเฉลิมฉลอง เขาอยากได้จินและโทนิคอยู่ในมือทันทีที่เรือเทียบท่าและบุหรี่ที่เขาสูบบุหรี่บนระเบียงร้านอาหารได้ ชายคนนั้นยังคงยักไหล่ความตื่นเต้นของรอบปฐมทัศน์ บางทีเขาอาจจะต้องปรับตัวให้ชินกับสภาพแวดล้อมอีกครั้งหลังจากเดินทางผ่านความมืดมิดอีกครั้ง เขาบอกว่างานก่อนหน้าทั้งหมดของเขามุ่งเน้นไปที่อิทธิพลอันชั่วร้ายของปิโนเชต์ “ครั้งนี้ ฉันคิดว่าฉันดูชั่วร้ายเต็มหน้า”

 

เอล คอนเด ส่งผู้กำกับกลับคืนสู่บ้านเกิดหลังจากการผจญภัยครั้งล่าสุดของเขาที่แซนดริงแฮม โดยถ่ายทำเหล่าราชวงศ์ในนิทานไดอานาเรื่องสเปนเซอร์ มันดูบูดบึ้งและแปลกใหม่ เหมือนกับตัวละครลาร์เรนเลย และใช้รูปแบบของสิ่งมีชีวิตขาวดำสุดอลังการ โดยสัตว์ประหลาด (รับบทโดยนักแสดงมากประสบการณ์ เจมี วาเดลล์) โกงความตายและยังคงคุกคามชิลียุคใหม่ต่อไป

 

เรื่องตลกของLarraínนี้เป็นตัวเลือกที่ชัดเจนจนแทบจะไม่นับเป็นอุปมาเลยด้วยซ้ำ ปิโนเชต์เสียชีวิตในปี 2549 ก่อนถูกนำตัวเข้าสู่กระบวนการยุติธรรม ไม่มีการคำนวณที่เหมาะสม ไม่มีเดิมพันในใจของเขา ผลสำรวจล่าสุดพบว่า ประชาชนราว 1 ใน 3 ยังคงยกย่องเขาอย่างสูง โดยมองว่านายพลเป็นผู้จัดการการเงินของรัฐที่ชาญฉลาด และเป็นป้อมปราการที่ทรงอิทธิพลต่อลัทธิสังคมนิยม ถือเป็นการโต้แย้งข้อโต้แย้งแบบตะวันตกแบบเดิมๆ ที่สนับสนุนระบอบการปกครองของเขา ความจริงLarraínกล่าวว่าไม่สามารถแตกต่างไปกว่านี้ได้อีกแล้ว ปาฏิหาริย์ทางเศรษฐกิจที่ถูกกล่าวหาว่าเป็นเรื่องโกหก และประเทศยังคงต้องทนทุกข์ทรมานต่อไป ความมั่งคั่งส่วนใหญ่อยู่ที่ร้อยละหนึ่งบนสุด อัตราส่วนความไม่เท่าเทียมกันของชิลีอยู่ในกลุ่มที่สูงที่สุดในโลก บางทีการอภิปรายเกี่ยวกับการครบรอบ 50 ปีรัฐประหารในสัปดาห์นี้อาจทำให้ต้องยุติลงในที่สุด เหมือนกันเขามีข้อสงสัยของเขา

 

ผู้กำกับจิบ G&T ของเขาแล้วจ้องมองพระอาทิตย์ตกดิน เขาบอกว่าคนยากจนและไม่มีการศึกษาคือผู้ที่แบกรับภาระหนักหนาของความยุ่งเหยิง ไม่ใช่ชนชั้นสูงที่มีการศึกษา พวกเขาส่วนใหญ่ไม่มีบ้าน “ผมหมายถึง ผมอายุ 12 ปีตอนที่การลงประชามติเกิดขึ้น” เขากล่าวเสริม “และฉันก็โตมาในครอบครัวชนชั้นปกครอง ดังนั้นฉันจึงไม่เคยตกอยู่ในความเสี่ยง สำหรับฉัน ชีวิตเป็นเรื่องง่าย”

 

 

Paula Luchsinger รับบทเป็น Teresita ใน El Conde ภาพ: Pablo Larraín/Netflix

นี่เป็นความจริงอย่างปฏิเสธไม่ได้ เขาเป็นลูกของระบอบการปกครอง เฮอร์นัน พ่อของLarraín ในที่สุดก็กลายเป็นประธานาธิบดีของสหภาพประชาธิปไตยอิสระอนุรักษ์นิยม (แม้ว่าเขาจะเข้าร่วมพรรคในปี 1991 หลังจากที่ปิโนเชต์ก้าวลงจากตำแหน่ง) แมกดาเลนา แม่ของเขาทำงานในรัฐบาลฝ่ายขวาของนักธุรกิจมหาเศรษฐี เซบาสเตียน ปิเญรา ฉันเดาว่าพ่อแม่ของเขาต่างก็เห็นอกเห็นใจกัน

 

 

Larraínดึงหน้า เขามีมวนที่สองอยู่ในระหว่างเดินทาง “ฉันคิดว่าโดยเฉพาะพ่อของฉันเคยเป็นสมาชิกของพรรคการเมืองที่สนับสนุนเขา ปัจจุบันนั่นไม่ใช่ความคิดเห็นของเขา เขาอาจจะหลงทางไปสักหน่อย แต่พ่อแม่ของฉันเป็นส่วนหนึ่งของโครงสร้างชั้นเรียนเฉพาะ ฉันมาจากโลกนั้นเอง ดังนั้นฉันจึงใช้เวลาสักพักหนึ่งในการสร้างจิตสำนึกของตัวเอง แต่ความจริงที่ว่าฉันมาจากโลกนั้นไม่ได้หมายความว่าฉันไม่สามารถสร้างภาพยนตร์เกี่ยวกับเรื่องนี้ได้”

 

นี่ชัดเจนว่าเป็นปัญหาที่กวนใจเขา ใครมีคุณสมบัติที่จะเล่าเรื่องอะไร? ใครจะเป็นผู้ตัดสินว่าใครมีค่าควรเป็นอันดับแรก? เขาเล่าว่าเมื่อไม่กี่ปีก่อน มีนักข่าวจากนิตยสาร Economist เล่าประวัติของเขา นักเขียนบินไปเวนิสเพื่อสัมภาษณ์เขาในงานเทศกาลและไปนิวยอร์กเพื่อสัมภาษณ์ติดตามผล

 

“แล้วชายคนนี้ ซึ่งเป็นสุภาพบุรุษผิวขาวชาวอังกฤษก็ถามคำถามว่า ชายคนนี้ชื่อปาโบล ได้รับอนุญาตให้พูดคุยเกี่ยวกับเรื่องเหล่านี้หรือไม่ มาจากที่ที่เขามาจากไหน?” เขาดูดบุหรี่ของเขา “ทีนี้ ชายคนนี้จะพูดได้อย่างไรว่าฉันไม่ใช่คนที่เหมาะสมที่จะถ่ายภาพวัตถุเหล่านี้ในชิลี ฉันโคตรเป็นคนชิลีเลยเพื่อน มันคือโลกของฉัน ฉันจะไม่ได้รับอนุญาตให้พูดคุยเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับเรากับฉันในฐานะสมาชิกของชุมชนของฉันได้อย่างไร”

 

นิโคตินไม่ได้ช่วยอะไร เขาเดือดพล่านด้วยความโกรธ เขาวางทุกอย่างลงไปที่ทัศนคติแบบอาณานิคม ซึ่งเป็นกรอบความคิดแบบตะวันตกที่ฝังแน่นและเก่าแก่ “มันเหมือนกับแทตเชอร์, (เฮนรี) คิสซิงเกอร์, (ริชาร์ด) นิกสัน – วิธีที่พวกเขาพูดถึงชิลี อ่านบทถอดเสียงของเทป ก็มีครบทุกอย่าง "โอ้ เพียงแค่ส่งเงินให้พวกเขา พวกเขาไม่ใช่คนฉลาด ปล่อยให้พวกเขาต่อสู้กันเอง" คุณอยากรู้ไหมว่าทำไมฉันถึงใส่ Margaret Thatcher ไว้ในหนังเรื่องนี้? สาเหตุหนึ่งก็เพราะผู้ชายคนนั้น” เขาส่ายหัว “มันทำให้ฉันเข้าใจอะไรหลายๆ อย่าง”