นิวตันแย้งว่าการเคลื่อนที่ของวัตถุท้องฟ้าและการตกอย่างอิสระของวัตถุบนโลกถูกกำหนดโดยแรงเดียวกัน ในทางกลับกัน นักปรัชญากรีกยุคคลาสสิกไม่ได้ถือว่าวัตถุท้องฟ้าได้รับผลกระทบจาก แรงโน้มถ่วง เนื่องจากวัตถุต่างๆ ดังนั้น,อริสโตเติลพิจารณาว่ากายสวรรค์แต่ละดวงเป็นไปตามการเคลื่อนไหว ตามธรรมชาติ เฉพาะ โดยไม่ได้รับผลกระทบจากสาเหตุหรือตัวแทนภายนอก อริสโตเติลยังเชื่อว่าวัตถุบนพื้นโลกขนาดใหญ่มีแนวโน้มตามธรรมชาติที่จะเคลื่อนเข้าหาศูนย์กลางของโลก แนวคิดของอริสโตเติ้ลเหล่านั้นมีชัยเหนือมาหลายศตวรรษพร้อมกับอีกสองแนวคิด วัตถุที่เคลื่อนที่ด้วยความเร็วคงที่ต้องใช้แรงต่อเนื่องที่กระทำกับมัน และแรงนั้นต้องใช้โดยการสัมผัสมากกว่าการโต้ตอบในระยะไกล โดยทั่วไปแนวคิดเหล่านี้มีขึ้นจนถึงคริสต์ศตวรรษที่ 16 และต้นคริสต์ศตวรรษที่ 17 ดังนั้นจึงขัดขวางความเข้าใจในหลักการเคลื่อนที่ที่แท้จริง และขัดขวางการพัฒนาแนวคิดเกี่ยวกับความโน้มถ่วงสากล ทางตันนี้เริ่มเปลี่ยนแปลงด้วยผลงานทางวิทยาศาสตร์หลายอย่างต่อปัญหาการเคลื่อนที่ของโลกและท้องฟ้า ซึ่งได้ตั้งเวทีสำหรับทฤษฎีแรงโน้มถ่วงในเวลาต่อมาของนิวตัน