ก่อนที่การแบ่งเป็นรถถังเคลื่อนที่และเคลื่อนที่ช้าจะตกผลึก ได้มีการทดลองการออกแบบที่แตกต่างกันหลายครั้ง รถถัง British Independent ในปี 1925 ที่มีห้าป้อมปืน เริ่มมีแนวโน้มไปสู่รถถังหนักหลายป้อมปืน ผู้นำเทรนด์อีกคนคือรถถังขนาดเล็กไร้ป้อมปืนที่มีต้นกำเนิดในอังกฤษโดยพล.ต. Giffard le Quesne Martel และ John Carden ในช่วงกลางทศวรรษที่ 1920 และรถถังเบาสองนายที่หนักกว่าเล็กน้อย มีป้อมปืน จำนวนรถถังเบาเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วหลังปี 1929 เนื่องจากหลายประเทศเริ่มผลิตยานเกราะ สหภาพโซเวียตเป็นผู้ผลิตที่สำคัญที่สุด ในขนาดที่เล็กกว่ามาก โปแลนด์ เชโกสโลวะเกีย และญี่ปุ่นเข้าสู่สนามในปี พ.ศ. 2473–31 ในขณะเดียวกัน การผลิตรถถังก็เริ่มต้นขึ้นอีกครั้งในฝรั่งเศสและอิตาลี เมื่อการผลิตรถถังเพิ่มขึ้นและกระจายไปในชาติต่างๆ มูลค่าของ รถถัง เบาที่ติดปืนกลอย่างเดียวก็ลดลง และรุ่นที่หนักกว่าซึ่งมีปืน 37 ถึง 47 มม. สำหรับการต่อสู้กับรถถังอื่นก็เริ่มเข้ามาแทนที่ ตัวอย่างแรกคือรุ่น Vickers-Armstrong ขนาด 6 ตันในปี 1930 ซึ่งลอกแบบมาจากขนาดใหญ่ในสหภาพโซเวียต (ในชื่อ T-26) ตัวอย่างที่ประสบความสำเร็จที่สุดคือ BT ซึ่งสร้างขึ้นเป็นจำนวนมากในสหภาพโซเวียต รถถังที่เร็วที่สุดในยุคนั้น BT มีต้นแบบมาจากการออกแบบที่พัฒนาในสหรัฐอเมริกาโดย J.W. Christie ซึ่งในปี 1928 ได้สร้างโมเดลทดลองที่สามารถทำความเร็วได้ 42.5 ไมล์ต่อชั่วโมง ยานพาหนะของคริสตีสามารถวิ่งบนล้อได้หลังจากถอดแทร็กออก และที่สำคัญกว่านั้นมากคือ ล้อถนนสามารถถูกระงับโดยอิสระ สิ่งนี้ทำให้พวกเขาเคลื่อนที่เหนือพื้นดินที่พังทลายได้เร็วกว่ารถถังที่มีระบบกันกระเทือนแบบก่อนหน้านี้