คุณสมบัติพื้นฐานของสเกลลอการิทึมประเภทนี้คือแต่ละหน่วยที่เพิ่มขึ้นในระดับเดซิเบลจะสอดคล้องกับการเพิ่มขึ้นของความเข้มสัมบูรณ์โดยปัจจัยการคูณคงที่ ดังนั้น การเพิ่มความเข้มสัมบูรณ์จาก 10-12 เป็น 10-11 วัตต์ต่อตารางเมตรจึงสอดคล้องกับการเพิ่มขึ้นของ 10 เดซิเบล เช่นเดียวกับที่เพิ่มขึ้นจาก 10-1 เป็น 1 วัตต์ต่อตารางเมตร ความสัมพันธ์ระหว่างความเข้มสัมบูรณ์ของคลื่นเสียงกับระดับเดซิเบลแสดงไว้ในตารางที่ 1 พร้อมตัวอย่างเสียงในแต่ละระดับ เมื่อกำหนดระดับ 0 เดซิเบล (10-12 วัตต์ต่อตารางเมตร) ให้อยู่ในเกณฑ์ที่ได้ยินสำหรับคลื่น เสียง ที่มีความถี่ 1,000 เฮิรตซ์ ดังนั้น 130 เดซิเบล (10 วัตต์ต่อตารางเมตร) จะสอดคล้องกับเกณฑ์ที่กำหนด ความรู้สึกหรือเกณฑ์ของความเจ็บปวด (บางครั้งเกณฑ์ความเจ็บปวดจะได้รับเป็น 120 เดซิเบลหรือ 1 วัตต์ต่อตารางเมตร)