ปัจจัยหลายอย่าง เช่น เพศ พันธุกรรม อายุ และการรับประทานอาหารสามารถส่งผลต่อประเภทของกลิ่นที่แต่ละคนปล่อยออกมา ในความเป็นจริง มีข้อเสนอแนะว่ากลิ่นกายของแต่ละคนมีลักษณะเฉพาะและอาจถูกกำหนดโดยพันธุกรรมบางส่วน เช่นเดียวกับลายนิ้วมือ ผู้ชายมีต่อมเหงื่อที่ใหญ่กว่าและโดยทั่วไปจะผลิตเหงื่อมากกว่าผู้หญิง ซึ่งโดยทั่วไปจะส่งผลให้มีประชากร  Corynebacterium  spp. จำนวนมากขึ้น และมีกลิ่นเหมือนเนยแข็งมากขึ้นเนื่องจากการผลิตกรดไขมันระเหยในปริมาณที่มากขึ้น กลิ่น ตัวใต้วงแขนเชื่อมโยงกับยีนชื่อ  ABCC11ซึ่งเข้ารหัสโปรตีนที่ขนส่งโมเลกุลผ่านเยื่อหุ้มเซลล์ รวมถึงโมเลกุลในเหงื่อ ถ้า  ก.บ.ศ.11 ยีนไม่ทำงาน โมเลกุลของเหงื่อไม่สามารถข้ามพังผืดไปถึงรักแร้ได้ ทำให้แบคทีเรียที่อยู่อีกด้านของผิวขาดอาหาร เนื่องจากไม่สามารถเข้าถึงหรือเผาผลาญสารประกอบอินทรีย์ในเหงื่อได้ เป็นผลให้ไม่มีการผลิตสารที่มีกลิ่น การกลายพันธุ์ของ ABCC11ที่สูญเสียการทำงานเป็นเรื่องปกติใน  ประชากรเอเชียตะวันออก  (80-95%) ธรรมชาติทางเคมีของกลิ่นกายยังได้รับการแนะนำให้เปลี่ยนไปตามอายุอีกด้วย ลักษณะเฉพาะ  ของ "กลิ่นบ้านพักคนชรา" ของผู้สูงอายุ  มีความเชื่อว่าเกี่ยวข้องกับการมีอยู่ของอัลดีไฮด์ที่ไม่อิ่มตัว 2-nonenal สารประกอบนี้มีกลิ่นคล้ายหญ้าและเหนียวเหนอะหนะ และผลิตขึ้นจากการย่อยสลายของกรดไขมันไม่อิ่มตัว ω7 ในไขมันที่ผิว