"การศึกษาล่าสุดนี้แสดงให้เห็นว่าเราสามารถ ออกกำลังกาย ได้อย่างมีประสิทธิภาพมากขึ้นและยังคงเห็นผลลัพธ์ที่สำคัญโดยการมุ่งเน้นไปที่การหดตัวของกล้ามเนื้อนอกรีต "ในกรณีของการยกน้ำหนักด้วยดัมเบล หลายคนอาจเชื่อว่าการยกเวทให้ประโยชน์สูงสุด หรืออย่างน้อยก็ให้ประโยชน์บางอย่าง แต่เราพบว่าการหดตัวของกล้ามเนื้อส่วนกลางมีส่วนเพียงเล็กน้อยต่อผลการฝึก" กระทืบตัวเลข การศึกษาประกอบด้วยกลุ่ม 3 กลุ่มที่แสดงท่าดัมเบล 2 ครั้งต่อสัปดาห์เป็นเวลา 5 สัปดาห์ และกลุ่มควบคุมที่ไม่ได้ทำอะไรเลย ในกลุ่มการฝึก กลุ่มหนึ่งทำการหดตัวของกล้ามเนื้อนอกรีตอย่างเดียว (ลดน้ำหนัก) อีกกลุ่มหนึ่งเกร็งกล้ามเนื้อเฉพาะศูนย์กลาง (ยกน้ำหนัก) และอีกกลุ่มหนึ่งทำการหดตัวของกล้ามเนื้อศูนย์กลางและนอกรีต (ยกและลดน้ำหนักอีกทางหนึ่ง) ทั้งสามเห็นการปรับปรุงในความแข็งแรงของศูนย์กลาง แต่นี่เป็นการปรับปรุงเพียงอย่างเดียวสำหรับกลุ่มที่มีศูนย์กลางเท่านั้น กลุ่มนอกรีตอย่างเดียวและศูนย์กลางนอกรีตยังเห็นการปรับปรุงที่สำคัญในความแข็งแรงของไอโซเมตริก (สถิต) และความแข็งแรงนอกรีต สิ่งที่น่าสนใจที่สุดคือ แม้ว่ากลุ่มที่มีรูปร่างผิดปกติเพียงอย่างเดียวจะทำจำนวนครั้งได้ครึ่งหนึ่งของการยกและลดน้ำหนัก แต่การเพิ่มของความแข็งแรงนั้นใกล้เคียงกันมาก และกลุ่มที่มีรูปร่างผิดปกติเพียงอย่างเดียวก็เห็นว่าความหนาของกล้ามเนื้อดีขึ้นเช่นกัน ตัวบ่งชี้ของการเจริญเติบโตมากเกินไปของกล้ามเนื้อ: 7.2 ร้อยละเมื่อเทียบกับร้อยละ 5.4 ของกลุ่มศูนย์กลาง-นอกรีต ศาสตราจารย์โนซากะกล่าวว่า "การเข้าใจถึงประโยชน์ของการฝึกที่เน้นความผิดปกติจะช่วยให้ผู้คนใช้เวลาในการออกกำลังกายได้อย่างมีประสิทธิภาพมากขึ้น" "ด้วยการออกกำลังกายเพียงเล็กน้อยต่อวันที่จำเป็นในการเห็นผล ผู้คนไม่จำเป็นต้องไปที่โรงยิมด้วยซ้ำ - พวกเขาสามารถนำการออกกำลังกายนอกรีตไปใช้ในกิจวัตรประจำวันของพวกเขาได้"