แม้ว่าแนวคิดแฟชั่นทั้งสองนี้จะแตกต่างกันอย่างมาก โดยแนวคิดหนึ่งมีไว้สำหรับเดินแบบและโอกาสพิเศษ ในขณะที่อีกแนวคิดหนึ่งควรเป็นเสื้อผ้าแนวสตรีทที่มีราคาย่อมเยา แต่ทั้งสองมีสิ่งหนึ่งที่เหมือนกัน ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง ทั้งสองอย่าง รองเท้าบูทยาง อยากเป็น “très chic” เสมอ เป็นที่ทราบกันดีว่าไม่มีการคำนึงถึงรสนิยม แต่ฟังก์ชั่นการใช้งานของเครื่องแต่งกายอาจเป็นประเด็นถกเถียงไม่รู้จบ เท่าที่เกี่ยวข้องกับการใช้งานชาวต่างชาติคนหนึ่งเอาชนะชาวฝรั่งเศสในช่วงกลางศตวรรษที่ 19 แม้ว่าคนหลังจะไม่ใช่แค่สุนทรียภาพก็ตาม พวกมันใช้งานได้จริงเช่นกันเกี่ยวกับชีวิตในชนบทและผู้ก่อตั้งบริษัทที่มีวิสัยทัศน์
ในเวลานั้น ชาวฝรั่งเศสส่วนใหญ่ทำงานในฟาร์ม พวกเขาใช้เวลาส่วนใหญ่นอกบ้านในทุกสภาพอากาศ ไม่ใช่เพียงเพราะพวกเขารักธรรมชาติที่เลี้ยงดูพวกมัน ในขณะที่บางครั้งพวกเขาถูกแผดเผาด้วยแสงแดด ฝนตกเป็นเวลาหลายวันหรือหลายสัปดาห์ในช่วงเวลาอื่น ไม่ต้องพูดถึงปัญหาเพิ่มเติมที่เกิดจากน้ำแข็งและหิมะ เมื่อฝนตกหนักพอ ดินที่อุดมสมบูรณ์ก็กลายเป็นหนองน้ำในเวลาไม่นาน ซึ่งไม่น่าพอใจอย่างยิ่งที่จะลุย โดยเฉพาะในช่วงเวลาที่เปียกชื้นและหนาวเย็นของปี ไม่ใช่เรื่องปกติที่รองเท้าไม้ที่ใช้กันแพร่หลายในตอนนั้นติดอยู่ในโคลนตมหรือแม้กระทั่งหายไปในโคลนตมโดยไม่มีใครเห็นอีกเลย โดยสรุป: แม้ว่าไม้เกี๊ยะจะพิสูจน์แล้วว่าเป็นวิธีแก้ปัญหาที่ได้ผลสำหรับชาวชนบท แต่ก็ไม่เหมาะ
| 
